Vereniging '65plus'
/

Pro-actief  oud worden...

 

Deze blog is een persoonlijk initiatief van George de Haan (72), oprichter/voorzitter van de Vereniging '65plus'. 

Kijk en luister naar mijn speech van iets meer dan drie minuten, en let goed op mijn argumenten om te concluderen dat Henk Krol (èn zijn 50PLUS-partij) slechts foute sprookjes verspreidt. Volgens mij worden de belangen van bejaarden in Den Haag slechts in het algemeen vertegenwoordigd. Voor bijzondere gevallen zal er alleen op gemeentelijk niveau een oplossing kunnen worden gevonden en geboden.

Met deze blog probeer ik (als NIET-BOZE BABYBOOMER andere (oudere) 65plussers te inspireren pro-actief in het leven te staan. 

Waarom? 

Omdat niemand zich realiseert dat je sinds 2010 alle 65-plussers kunt opdelen in twee duidelijk te onderscheiden leeftijdsgroepen.

Ten eerste de groep van vóór 1945 (opgegroeid met vooroorlogse  normen en waarden) en ten tweede, de groep van nà de tweede wereldoorlog, ook wel 'babyboomers' genoemd.

Analyse

Groeide de eerste groep nog op binnen een verzuilde (weinig welvarende) standen-maatschappij, en  stond de oudere nog hoog aangeschreven. De tweede groep kwam daar geheel los van te staan: beleefde bewust de (studenten) opstanden van 1968 en werd beloond met een toenemende economische groei in een nivellerende welvaartsstaat. Ook wel  'verzorgingsstaat' genoemd, omdat de overheid haar best deed  de hardwerkende burger van de wieg tot het graf  met behulp van 'Volksverzekeringen' (zoals Ziekenfonds, Kinderbijslag, AWBZ, ANW en AOW) zorg te verlenen.

Generatiekloof-effecten

Vanaf de zestiger jaren kregen we in Nederland een generatiekloof die tot het eind van de vorige eeuw duurde. De jeugd werd de norm. Sindsdien zien we  echter een tweede vorm van tegenstelling binnen de generaties, waarbij  jonge ouders zich (voor eerst op het terrein van kinderopvoeding) afzetten tegen hun eigen ouders. Veel ouderen voelen zich (tegenwoordig) daarmee onbegrepen en weggezet. Veel jongeren daarentegen tonen weinig begrip voor klagende ouderen. Een opvallend effect hiervan is, dat je ouderen in politieke functies vrijwel niet aantreft. Zo is Henk Krol in de TweedeKamer de enige 65plusser.

SeniorenParadox (1)

Met de komst van de 'babyboomer ' (geboren tussen 1945 en 1955) op het gepensioneerdentoneel  (vanaf 2010) maken we kennis met een geheel nieuw type AOW-bejaarde.

Het oude type  (opgegroeid met vooroorlogse normen en waarden) was allereerst een tevreden AOW-trekker met (vaak) een klein aanvullend bedrijfspensioen, wat spaargeld en (soms ook) een eigen woning. Voor hem/haar gold een snelle doorstroming naar een bejaardentehuis of een zorginstelling  als een van zelfsprekendheid. Vanzelfsprekend was dan ook dat zij zich dan ondergeschikt maakten aan het bejaarden-groepsbelang: een ongeëmancipeerd systeem waarin door jongere generaties naar hartenlust kon worden gepamperd en betutteld.

Let wel: het inkomen van deze groep bejaarden was veelal te weinig om de verblijfkosten in deze zorginstellingen af te dekken. De overheid vulde het tekort dan vrijwel automatisch aan. De bejaarde zelf hield dan alleen wat zakgeld over.

Babyboomers daarentegen zijn meer kinderen van de moderne  (nà-oorlogse) tijd . Deze AOW-bejaarden/senioren worden nu geacht zo lang mogelijk zelfstandig te blijven wonen. Hun pensioen-voorzieningen en hun financiële vermogens staan dat vaak ook toe. En vanwege hun langere levensverwachting:  in praktische zin ook.

Het paradoxale is nu, dat onze overheid vanaf  2010 haar beleid, om AOW-babyboomers langer zelfstandig te laten wonen, automatische (geheel onnadenkend!) ook verordonneerd heeft voor de oudere AOW-senioren: vaak minder welvarend en minder geëmancipeerd en dus ook minder zelfredzaam.

SeniorenParadox (2)

Zelfstandig blijven wonen bleek zeker een wens van de babyboom-generatie. Onze overheid gebruikte deze wens echter om de gehele senioren-zorgmarkt kosten besparend te reorganiseren... te beginnen met het versneld sluiten van 'ouderwetse 'bejaarden-tehuizen' en dito zorginstellingen.

Anno 2016  blijkt, dat dit sluiten  voor veel oudere AOW-senioren een ramp is. Helemaal als zij afhankelijk worden van langdurige thuiszorg en medische verpleegzorg (24/7). Dit laatste kost de zorgverzekeraar ook nog eens klauwen met geld... temeer daar (wegens een tekort aan verpleeghuisbedden) zulke patiënten nogal eens in veel te dure ziekenhuisbedden terecht komen.  De overheid heeft namelijk verzuimd het afbouwen aan de ene kant (van zorginstellingen) te compenseren met het opbouwen (aan de andere kant) van verpleeginrichtingen.

De overheid heeft (met de wens bejaarden zo lang mogelijk zelfstandig te laten wonen) ook een misrekening gemaakt met de gevolgen van de ouder wordende bejaarde in een onaangepaste (huur)woning. Ouder worden gaat nu eenmaal gepaard met een teruglopende mobiliteit. Traplopen wordt moeilijker, met een rollator stoepje op en af ook. Niet elke woning biedt dan een optimaal niveau van bereikbaarheid en veiligheid.

SeniorenParadox (3)

Op het terrein van de beschikbaarheid van betaalbare senioren (huur)woningen heeft de overheid de laatste jaren ook geblunderd. Ten eerste door de woning-corporaties niet te dwingen deze woningen extra te bouwen en ten tweede door de toewijzing van zo'n senioren-woning te koppelen aan een strenge inkomenstoets. Krijgt een bejaard echtpaar dan geen toewijzing voor een aangepaste senioren huurwoning dan gebeurt het dat de vraag naar thuiszorg substantieel toeneemt, omdat de oude woning qua veiligheid in toenemende mate extra risico's oplevert. 

Zo'n toets kan al negatief uitvallen als je jaarinkomen een paar euro te laag is. Ook al beschik je over genoeg spaargeld om dit te compenseren, dan nog blijft de toets negatief. Hoe bureaucratisch wil je het hebben?! Met het gevolg dat het beleid om bejaarden zo lang mogelijk zelfstandig te laten wonen slechts ten dele wordt bereikt. 

SeniorenParadox (4)

Zo moeten bejaarden (als totale groep) maar accepteren dat zij als aanzwellende 'grijze golf' verantwoordelijk zijn voor de nog steeds stijgende nationale zorgkosten (wat maar deels waar is!). Ook moeten de babyboomers maar lijdzaam allerlei aantijgingen accepteren omdat zij zich ten koste van latere/jongere generaties zouden hebben verrijkt. Onder meer met het voordeel van een Rijks-gesubsidieerde eigen woning en ook als bezetter van de best betaalde posities binnen zowel overheidsinstanties als binnen het bedrijfsleven.

Zo sneerde onze eigen Minister van Financiën, Jeroen Dijsselbloem (via de media op 14 december 2016): "Onze generatie heeft de rotzooi opgeruimd." Hij doelde hiermee op de financiële crisis die in 2008 met de val van Lehman Brothers (in Amerika) door gegraai van babyboomers zou zijn ontstaan. Een valse beeldvorming en framing die al vaker in de media circuleerde, maar nog nooit is bewezen!

Voorts zouden de babyboomers (ten kosten van de jongere generaties) onevenredig profiteren van hun vette aanvullende bedrijfspensioenen. En dat, terwijl de meeste babyboomers op hun 65ste met pensioen konden gaan en jongeren t.z.t. niet alleen 2 tot 3 jaar later, maar ook nog eens met lagere pensioenuitkeringen genoegen zullen moeten nemen. 

Let wel: kinderen van babyboomers die op deze wijze klagen vergeten dat zij als jeugd het op vele terreinen (w.o. studie, sport, vrije tijd en seksuele emancipatie) beter hebben gehad dan hun ouders.

SeniorenParadox (5)

Dat van die vette pensioenen klopt niet helemaal, omdat in de tachtiger en negentiger jaren (in de vorige eeuw) enkele grote  pensioenfondsen (na enkele jaren van extreem hoge rendementen) voor miljarden zijn geplunderd door overheid èn bedrijven (w.o. Philips en Ahold). Bij de overheid waren dat (met medewerking van de vakbonden) resp. de kabinetten van Wim Kok en Ruud Lubbers die zo'n 25 - 30 miljard uit de ABP-fondsreservers roofden. Miljarden die door de overheid nimmer zijn teruggestort. Wat niet helemaal onlogisch mag worden genoemd. Ambtenaren betaalden immers lang geen pensioenpremie en toen ze dat wel moesten werd dat met een loonsverhoging gecompenseerd. De bedrijven daarentegen hebben uiteindelijk allemaal bijgestort.

Voorts zijn de rendementen bij de (bedrijfs-)pensioenfondsen sinds de financiële crisis (2008) sterk teruggelopen waardoor veel babyboomers op hun aanvullende pensioen-uitkeringen zijn gekort, dan wel niet zijn geïndexeerd. Voor veel babyboomers acceptabel, maar voor politici als Henk Krol (50PLUS) onacceptabel.

Dat Krol steeds hamert op een heersende armoede onder gepensioneerden klopt maar zeer ten dele. Zo staat vast (volgens CBS) dat in 2000 17% van de 85-plussers onder de armoedegrens leefde. Anno 2016 is dat hooguit 2-3%. Dit komt, omdat sindsdien de instromende AOW- steeds welvarender werd. Krol vergeet ook dat onder alle andere leeftijdsgroepen de armoede veel groter is. In de groep van 50 - 65 jaar (met ongeveer 25%) zelfs het grootst... maar daar hoor je Krol (en de zijnen) nooit over!

Krol weigert bovendien te erkennen dat onze bevolkings-samenstelling verandert, waardoor het aandeel gepensioneerden steeds groter en groter wordt. Voorts eist Krol, dat de verhoogde AOW-leeftijd terug gaat naar 65 jaar. Dat dit dan tot de consequentie zal leiden, dat de AOW-uitkering dan ook lager zal uitvallen, wil hij vervolgens weer niet verantwoorden. Sic!

Terwijl in 1970 op elke gepensioneerde 10 mensen werkten, zal dat in 2040 slechts 4 op 1 zijn. Dit betekent dat de toenemende 'vergrijzing' zeker gevolgen zal hebben, maar dan ook (en vooral) op andere terreinen dan 'zorgkosten'. Denk maar aan minder babies en minder consumentenbestedingen.

Hoe paradoxaal ook, als nu onze vruchtbare landgenoten nu eens zorgden voor meer kinderen, dan hoefden diezelfde jongere burgers zich over hun toekomstige pensioenuitkeringen minder zorgen te maken!

SeniorenParadox (6)

Maar wat de laatste jaren ergerlijker wordt, is het  opruiende gedrag van de 50PLUS-partij in het algemeen en dat van Henk Krol in het bijzonder. Met zijn valse voorstellingen van zaken duwt Krol de 'gemiddelde' pensioen-trekker in een slachtofferrol. Alsof  elke AOW-er sinds de recente economische crisis en door een enkele korting op zijn/haar aanvullend pensioen financieel armlastig is geworden?! Krol weigert in dit verband ook in te zien, dat zijn eisen ten koste gaat van wat de werkenden later financieel te wachten staat.

Onder de huidige 65plussers komt armoede (uitzonderingen daargelaten) nauwelijks voor. Het gemiddelde jaarinkomen is plm 30.000 euro en het gemiddelde vermogen ligt (incl. overwaarde eigen woning) rond de 2,5  ton. En toch schreeuwt Krol  (te samen met andere boze babyboomers van de 50PLUS-partij) moord en brand en eist van onze overheid compenserende maatregelen... terwijl onder de leeftijdsgroep 50- 65 jaar een kwart onder de armoedegrens leeft. Maar bij deze groep zoekt Krol geen stemvee. Hoe  populistisch en onwerkelijk kun je zijn?! Helaas zijn veel ouderen gevoelig voor de (valse) argumenten van Krol en de zijnen.

Vanaf april 2013 (lees mijn manifest voor de 65pluspartij) probeer ik met mijn (politieke) activiteiten bij dit al niet weg te kijken maar permanent te zorgen voor tegenwicht, opdat gepensioneerden zich niet laten ringeloren door de Henk Krol's en de Jan Nagel's van deze tijd.

Ten opzichte van jongere generaties (denk aan de midden-inkomens) hebben babyboomers per saldo financieel weinig te klagen. AOW-ers in Nederland krijgen het hoogste Staats-pensioen ter wereld. Een soort basisinkomen dat (zelfs) sinds de jongste crisisjaren netjes is geïndexeerd. Voorts zijn de bedrijfspensioen-potten in Nederland ook nog de vetste in de wereld (totaal >1.300 miljard euro). Dat sommige van die potten nu wat minder vet zijn is nog altijd een acceptabel  en verklaarbaar gegeven, waarmee een realistisch mens moet kunnen leven... maar niet boze babyboomer Henk Krol c.s. Ra,ra?!

===================

In de aanhef van deze Home-page een diavoorstelling met een zevental actuele foto's uit het leven van George de Haan. Alle op deze blog passerende tuinbeelden zijn door hemzelf bedacht en vervaardigd. De foto met de camper is een beeld uit het tv-programma 'Kruispunt' van KRO-NCRV van 2 oktober 2016. Kijk voor een terugblik op: http://www.kro-ncrv.nl/kruispunt/seizoenen/seizoen-2016-1/vele-tinten-grijs

Verderop in deze blog treft u een overzicht van (recente) activiteiten van George de Haan, waarmee hij wil aantonen dat een pro-actieve levensinstelling bij elke leeftijd (in het algemeen en als 65plusser in het bijzonder) van pas kan komen om niet te versukkelen en/of te verzuren, zoals het sommige generatie-genoten wèl overkomt door in de sprookjes van 50PLUS te geloven.

Voor meer informatie kijk ook op: www.65pluspartijEde.nl                    Op deze site staan (o.m.) tal van initiatieven t.b.v. een betere zorgmarkt en ook andere actuele (lokale) onderwerpen.

===================

In maart 2014 ben ik (met de 65pluspartij) weliswaar niet in de Edese Gemeenteraad gekozen, maar op genoemde 65pluspartijEde-site nog wel actief om daarmee warm te draaien voor een nieuwe poging in 2018. Zo onderhoud ik geheel zelf (vanaf april 2013) de hiervoor genoemde site en maak nog regelmatig een Nieuwsbrief die ik mail naar gemeentebestuurders, raadsleden en aanverwante personen.

In 1999 gingen mijn vrouw en ik op eigen kosten met vervroegd pensioen. Sindsdien ontwikkelde ik talrijke activiteiten, w.o. het oprichten van 'Lokaal TV Baarn' (later 'Eemland TV'), het schrijven van boeken  en het werken als senior-expert ( PUM-vrijwilliger) in verschillende ontwikkelings-landen.

Vanaf circa 1990 tot 2007 was ik in Nederland als vrijwilliger/coach actief voor migranten uit verschillende landen, w.o. Afganistan, Syrië, Somalië, Iran, Irak, Turkije en Marokko.

Met stilzitten bereik je weinig, door je te roeren en je in je leven pro-actief op te stellen maak je de mooiste avonturen mee. Zoals hier in de functie van de eerste omroeper/presentator (1972) van een lokaal TV-experiment in de stad Groningen. Hier (geheel rechts) met de toenmalige PvdA-wethouder Max van den Berg aan tafel.

Als milieuactivist bedreigd met de dood.

In het eerste jaar (1999) van ons pensioen richtten wij 'Lokaal TV-Baarn' op om daarmee via de kabel de bewoners van Baarn inzicht te geven over het reilen en zeilen van een Gooise gemeente. Een gemeente waarin drie regenten de dienst uit maakten, gesteund door de lokale VVD, CDA en PvdA.

Reportageauto van LTV-Baarn, geparkeerd voor mijn studio-locatie.

In 2002 werd ik (naast Pim Fortuyn) een van de kandidaat lijsttrekkers (hierboven in een tv-debat met Jan Nagel) voor Leefbaar Nederland. Achteraf bleek het e.e.a. hier een vergeefse moeite, omdat met Pim Fortuyn van te voren al bindende afspraken waren gemaakt.

AlsTweedekamer-kandidaat voor Leefbaar Nederland maakte ik dit promotie-filmpje. Toen Jan Nagel hiervan hoorde verordonneerde hij de kiesdistrict-bestuurders George de Haan niet op hun kieslijst te zetten. Hoewel enkele bestuurders dit weigerde, vond ik hiermee mijn kans om gekozen te worden toch te klein om dit filmpje via regionale tv-stations uit te zenden.

Kom eens in actie als de lokale politiek het laat afweten.

Kom eens in actie, als de lokale overheid het laat afweten.

In de aanloop van de Edese gemeenteraadsverkiezingen op 19 maart 2014 liep ik met een sandwichbord in het centrum van Ede reclame te maken voor mijn 65pluspartij.

Vlak voor een openbaar debat in maart 2014 (in het Edese theater CULTURA) sta ik hier (als hekkesluiter) tussen de lijsttrekkers van alle deelnemende Edese politieke partijen.

Met deze (zelf vervaardigde en bedachte) 'streetact' van een zwevende monnik doe ik zo nu en dan passerende mensen (en dan vooral de kinderen) verstomd staan. Hier op het kerkplein in het centrum van Barneveld. Al-met-al een sterk staaltje OUDERPOWER van een 70plusser.

In oktober 2015 was ik als 'zwevende monnik' ook te bewonderen op het World Living Statue festival in Arnhem.

Hier op mijn vaste werkplek in ons levensloopbestendige vrijstaande woning. In 2011 ruilden wij een groter huis in tegen een kleinere woning, met de slaap- en badkamer op de begane grond. En niet onbelangrijk, met een stuk lagere vaste lasten.

Op 6 april 2016 was ik de eerste inspreker om in de raadszaal van het Edese gemeentehuis mijn visie te geven op de komst van een AZC op de Goudsberg in mijn woonplaats Lunteren. Ik bepleitte de opvang van complete gezinnen. Voor meer informatie kijk op: www.65pluspartijEde.nl

Ik probeer een soort rolmodel voor bejaarden te spelen. Ik maak tuinbeelden, schrijf boeken en publiceer regelmatig een nieuwsbrief. Ook schaats ik, fiets op een mountainbike, biljart, tafeltennis en dart en zing in een lokaal koor. Enzovoort.

Zo zweef en vlieg ik zo nu en dan letterlijk door de Nederlandse lucht.

Wandelen in de Alpen is voor mij (en mijn vrouw) tenminste eenmaal per jaar een gebruikelijke bezigheid.

Ik schaatste twee 11-steden tochten (1986 en 1997) en werd daarvoor automatisch koninklijk onderscheiden. Als het even kan schaats ik op natuurijs en sowieso schaats ik in de winter met oude vrienden op de maandag-ochtend op de kunstijsbaan in Deventer.

... nog steeds lid van de Vereniging Friesche Elfsteden...

... en sta met een eigen tegeltje op de 11-Steden 'Wall of Fame'.

... krijg twee koninklijke onderscheidingen.

Fietsen op de mountainbike (tezamen met twee schoonzoons), zoals hier in Limburg, is een van de mooiste belevenissen van een vitale 65plusser.

Leuk is ook om je uit te leven op een gehuurde Quad en dan in rul zand scheuren zònder de linker voet op de rem, maar wèl met veel gas onder de rechter voet... een ware sensatie!

Klussen voor mijzelf is een leuke hobby, maar klussen voor een ander vind ik nog leuker!

Ontwerp en bouw zelf een mobiel café voor de promotie van Fair Trade drinks.

Hier de eerste test-versie om Max Havelaar koffie te promoten.

Gun je partner ook haar hobbies, zoals het boetseren en bakken van beelden uit klei. Met dit 'appelmeisje' won ze een kunstprijs.

Schilderen is ook een van haar hobbies.

Met de camper reizen door heel west-Europa en genieten van vrij camperen... wie doet het je na?

Voor een 65plusser zijn alle avonturen net zo onbegrensd als voor jongere generaties.

Als je jong bent is veel helemaal vanzelfsprekend... totdat je als 65plusser terugblikt en ontdekt, dat de slaapkamer in je jeugd stond in het grootste Jugendstil bedrijfsgebouw van Nederland: rechts van dat Sint Antonius beeld.

Fotograferen is ook een leuke hobby. Met zo'n digitale camera kost dit geen drol!

Sinds mijn zeventigste verjaardag heb ik een jeugdhobby (het maken van grote beelden) weer opgepakt. Met oude metalen las ik een frame in elkaar en omwikkel dat met in Potland-cement gedrenkte doeken.

Ontdek het plezier bij het omzetten van oude 8mm familie-filmpjes naar een digitale versie. De afspeel-kwaliteit is minder, maar het kijkplezier des te groter.

Geniet van het leven, zolang het kan. Hier in het centrum van Oberammergau.

Videoproductie van een kleindochter van 11: Opa George, 72 jaar oud en still alive!

Maak je droom ook eens waar en verplaats je in een van de kaboutertjes uit bovenstaande illustratie van HAJO (gepubliceerd in de NRC NEXT van 1 december 2016 bij het artikel "Familie, zorg zelf voor uw ouder"). Naar mijn persoonlijk idee kunnen vitale AOW-ers heel goed voor eenzame verpleeghuis-patiënten als vrijwillige BUDDY functioneren. Hiermee spaar je dure professionals uit en voorkom je protest-acties als van Hugo Borst cs.

De Vereniging '65plus' beoogt sinds april 2013 actief te zijn bij het emanciperen van de  oudere 65plusser. Opdat deze niet meer passief achter de geraniums blijft zitten en weerbaar wordt in deze moderne tijd... vol veranderingen.

Dat hiervoor een cultuuromslag noodzakelijk is, moge duidelijk zijn, want 'bejaarden bashen' is in Nederland aan de orde van de dag. Voor 65plussers is dit bijzonder vernederend, temeer als de feiten uitwijzen dat de toenemende 'vergrijzing ' niet specifiek zorgt voor ontoelaatbare groei van de nationale zorgkosten. De grootste kostenpost in deze is de 24-uurs-verpleegzorg die binnen alle leeftijden voorkomt, van 0 tot >100.

===================

Ook is de 'babyboomer' (geboren in de jaren 1945-1955) niet de schuld van de recente economische en financiële crisis. Daarvoor zijn we allemaal (world-wide) verantwoordelijk geweest: politici, bestuurders èn burgers! Wij allen gedroegen ons toch als 'rupsjes-nooit-genoeg'... omdat we geloofden dat de bomen in de westerse (neo-liberale) wereld toch tot in de hemel groeiden?! 

De waarheid is, dat onze moderne wereld 'in transitie' is... op zoek naar nieuwe (duurzamere) normen en waarden dan van voor 2008 (het begin van de financieel/- economische crisis). Het geeft daarom geen pas om van deze crisis alleen de babyboomer de schuld te geven.

Intussen is de 'vergrijzing' (volgens velen verantwoordelijk voor de stijgende zorgkosten in Nederland) hiermee wèl zo'n  besmet woord geworden, dat het tijd wordt dat de 65plusser in actie komt om deze negatieve beeld-vorming te neutraliseren.  Vanuit de Vereniging '65plus' wordt daarom de 65plusser aangespoord zich sociaal en moreel te roeren door zich actief en solidair op te stellen naar alle medeburgers (in het algemeen) en de hulpbehoeftige 65plusser in het bijzonder.

De roep van politici voor de in- voering van een sociale dienstplicht mag daarom voortaan gericht worden op de pro-actieve (vitale) 65plusser. Laat de jongeren hun tijd maar besteden aan studie en reguliere arbeid.

Binnen de bedoelingen van de bestaande Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo) kunnen 65plussers elkaar met vrijwillige zorgdienstverlening  best wel ondersteunen. Dit verhoogt de sociale cohesie binnen de verschillende leeftijdsgroepen onder de bejaarden en voorkomt dat bejaarden in gemeentelijke bureaucratische regels en dito protocollen verstrikt raken.  

Bejaarde 'zorgmijders' die (in het kader van 'zelfbeschikking')  geen behoefte hebben aan door de gemeente opgelegde dagopvang en -bestedingen kunnen dan op informele wijze beter een afspraak maken met een vitale 65plusser uit de buurt.

Naast verplichtingen beroepshalve, hield ik mij door de jaren heen bezig met vrijwilligers werk. Zo maakte ik, in samenwerking met enkele kritische (gepensioneerde) hoogleraren een nulnummer voor een Frans/Arabisch tijdschrift... ter promotie van de ZAGREP-landen in Noord-Afrika. Tot op heden wordt het nieuws uit deze landen nog steeds gedomineerd door bureaus als Reuter, wat geen recht doet aan de werkelijkheid.

Eerder was ik actief voor vluchtelingen uit Vietnam en produceerde ik dit boek, uitgegevn onder auspecieën van het Medisch Comité Vietnam.

Vanaf 1990 tot 2007 was ik zeer actief in het onbezoldigd begeleiden van allochtonen. In dit krantenknipsel figureer ik als de woordvoerder van een CDA-kandidaat (kind van Turkse migrantenouders) voor de verkiezing in 2005 van het Europees Parlement.

Hier stond ik als zijn coach in de couliezen van een tv-studio in Berlijn.

Bij elke spreekbeurt was ik aanwezig om het een en ander in goede banen te leiden.

Ook op bijeenkomsten voor jongeren.

Bij talrijke verkiezings-bijeenkomsten in Turkse Moskeeën in Nederland.

Bij talrijke verkiezings-bijeenkomsten in Turkse koffiehuizen in Nederland.

Ook bij grote Turkse huwelijksfeesten waren we van de partij om potentIële kiezers te ontmoeten.

En ook in buurthuizen om daar de jeugd te bereiken.

Verenigingen van Turkse vrouwen werden ook bezocht.

Soms kwamen de Turkse mannen in grote getale naar zijn verkiezingsverhaal te luisteren. De meer dan 14.000 voorkeursstemmen bleken later helaas niet genoeg om daarmee direct een zetel in het EP te krijgen. Drie jaar later kwam, met het vertrek van Camiel Eurlings naar de regering van Balkenende, toch nog de kans om naar Brussel te verkassen.

Ik zorgde voor een ontmoeting met Gühl, de toenmalige Turkse minister van Buitenlandse Zaken, toen deze in Maastricht was voor een topontmoeting met de Europese Commissie.

Ik regelde ook een ontmoeting met Erdogan, president van Turkije. In het voorjaar van 2004 in Duitsland op bezoek, waar we hem in het Keulse HILTON de hand konden schudden.

Ook bij onze Premier Balkenende waren we welkom.

Als gepensioneerde senior-expert van PUM (een Non-Gouvermentele Organisatie) gaf ik gastcolleges in Marketing aan de Demirel Universiteit in Isparta, Turkije.

Als onbezoldigde senior-expert van PUM verbleef ik ook enkele weken in Tuzla, Bosnië-Herzogowina. Hier begeleidde ik het management van een regionaal televisie-station m.b.t. 'sales', 'marketing', 'presentatie' en 'organisatie'.

Op eerste Paasdag 2004 was ik in Tuzla te gast bij de online tv-opnames in de plaatselijke orthodox christelijke kathedraal. Pas achteraf besefte ik, dat het management van het Tk-tvstation mij een loer draaide door met de uitzending de schijn te wekken dat in Bosnië alles pais en vree was tussen moslims en christenen.

Als senior-expert van PUM kreeg ik tijdens een verblijf in de omgeving van Perm (Rusland, Oeral) de unieke gelegenheid een camera-presentatie te geven voor een kleine Tartaren-gemeenschap.

Met simpele tv-productie-middelen lukte het sommige gemeenschapjes (in de Russische Oeral) op lokaal niveau de sociale cohesie goed in stand te houden. Als dan ook nog een senior-expert uit een onbekend Europees land voorbij komt moet de bevolking daarmee natuurlijk wèl kennis maken.

Binnenlandse reizen in Rusland deed ik meestal in meer dan 40 jaar oude Yak's: eenmotorige straalvliegtuigjes die op een 'houtje-touwtje'-wijze in elkaar staken.

Zie hier een voor Rusland vrij normaal bedrijfspand. Hierbinnen stond een hypermoderne 3 meter brede textielprinter uit China. De ondernemer in kwestie printte gevelbrede reclames, waarvoor hij (vanuit een eigen creatieve studio) ook de ontwerpen leverde.

Hier is zo'n voorbeeld van gevelreclame.

Het leuke van vrijwilligerswerk in het buitenland is, dat je altijd wat beleeft waaraan veel leeftijdgenoten niet kunnen tippen. Zo ontmoette ik dit jonge stel vrienden eerst op de werkvloer van het bedrijf (in het Russische Vologda, een industriestad met meer dan een miljoen inwoners) waar ik als senior-expert vrijwilligerswerk voor de directie verrichtte. Het weekend daarop kwam ik dit stel per toeval tegen in een recreatiepark, waarna zij mij overal naar toe sleepten, zoals dit wonderlijke monumentje van een plassende hond tegen een lantaarnpaal... opgericht, 100 jaar na de introductie van elektrische straatverlichting.

Midden op een werkdag verraste mijn Russische gastheer mij met een bezoek aan een voormalig buitenverblijf van Tsaar Peter de Grote. In het interieur ontdekte ik een houten zetel die Tsaar Peter tijdens zijn verblijf in Holland in Zaanstad met eigen handen zou hebben gemaakt.

In Rusland was ik betrokken bij de opbloei van de Russisch orthodoxe kerk. Uit gesprekken (in het Duits) met de priester op bovenstaande foto merkte deze op, dat hij enerzijds gelukkig was met meer geld van de overheid om te restaureren... maar ongelukkig was dat zijn kerk daarmee een speelbal werd van de politiek van Poetin c.s.

Ik bezocht in Rusland (als PUM-vrijwilliger) verschillende regionale televisie-stations om daar als ter zake doende senior-expert het management te adviseren en het personeel een hart onder de riem te steken.

Als PUM-vrijwilliger werd je overal zeer gastvrij ontvangen. In Rusland zelfs op de Dasja van een beroemd ski-kampioen die mij in zijn banja (sauna) uitnodigde om mij daar flink met berkentakken af te ranselen. De viltenmuts op het hoofd was ter bescherming van de > 100 graden temperatuur.

Een andere keer werd ik in Rusland verrast met een kilometers-lange ondergrondse wandeltocht in een miljoen jaren oude ijsgrot.

Na het volgen van mijn masterclass over het produceren van tv-reportages kregen de deelnemers een officieel PUM-certificaat.

Mijn favoriete foto, genomen in de achtertuin van het geboorte landhuis van de beroemde componist Pjotr Iljitsj Tsjaikovski

Op de toegangstrap van het geboortehuis van Tsjaikovski.

In Rusland, waar een voorkeur bestaat voor alles wat groot is, bevat een Hotel al gauw meer dan 1.000 kamers. Helaas hebben we het dan steeds over oude vergane Sovjet-glorie, want gasten worden daar nauwelijks meer geboekt.

In vergelijking met Griekse iconen zijn Russische iconen 10 x zo groot.

Reizen door het achterland van Rusland is een groot avontuur. Veel bruggen zijn gemaakt van hout en rusten op houten drijvers. Simpel, maar stevig genoeg om ook vrachtwagens te kunnen torsen.

In Rusland heb je ook een soort 'Panorama van Mesdag', hier sta ik te midden van een historisch uitgebeeld slagveld.

In de tijd van Stalin bevond zich aan de overkant van deze rivier (de Perm) beruchte Goelach-kampen. Dode politieke gevangenen werden hier soms bij bosjes in het koude vrieswater gedumpt of kwamen om bij gevaarlijke watertransporten van gekapte boomstammen.

Overal in Rusland tref je ook standbeelden aan van Lenin. Een standbeeld van Stalin kom je hooguit nog tegen aan de zwarte zee.

Overal in Rusland vind je in de steden herdenkingsplekken met militaire voertuigen. Ook op plekken waar nog nooit met Duitsers was gevochten.

Dit monument staat ergens in de Oeral op een open vlakte waar ooit Joeri Gagarin na zijn vlucht rond de aarde in zijn ruimtecapsule was geland. Op de foto, mijn chauffeur, projectbegeleidster en een tolk.

In Turkije verbleef ik ook als privé-persoon en deed dan onder meer vrijwilligerswerk in een bejaardentehuis.

In Turkije sprak ik met talrijke ambtenaren. Hier met de directeur (en zijn staf) van de Kamer voor Koophandel van de provincie Isparta. Hij bracht mij in contact met uiteenlopende ondernemers die van mij een oordeel wilden over hun kansen op de Europese markten... mocht Turkije toetreden tot de EU.

In Turkije bezocht ik tal van bedrijven en ook ziekenhuizen, waar je tussen de armoedige verpleegafdelingen hypermoderne faciliteiten aantrof die konden concurreren met privé oog- en tandheelkunde-klinieken in Nedreland.

Als onbezoldigde PUM-vrijwilliger introduceerde ik tal van Turkse snijbloemen telers op de Aalsmeerse veiling...

.. nadat ik ze eerst op hun eigen bedrijven in Turkije had bezocht.

Ook adviseerde ik Turkse appeltelers en informeerde ze over de superieure logistiek van de Greennery in Nederland.

Voor kleine boertjes is het telen van appels een extra bron van inkomsten...alleen met een eigen coöperatie-structuur en de medewerking van een fruit-verwerker en -transporteur leverde dat wat geld op.

Ook adviseerde ik Turkse textielfebrikanten op het terrein van marketing en introduceerde ze op de textielbeurs in Amsterdam.

Met onze eigen camper gidste ik een groep Turkse ambtenaren langs winkelcentra in Den Bosch, Amstelveen en Groningen. Dit om aan te tonen, dat winkels in oude bestaande panden in binnensteden het voordeel hebben, dat er niet gesloopt hoeft te worden en een oude (stedelijke)bouwsfeer kan worden behouden.

Voor PUM bracht ik twee Turkse anjertelers in contact met een rozenkweker in het Westland. De belangstelling hier ging uit naar een uniek experiment met het opslaan van warmte energie in een ondergronds waterbekken.

Hier een schematisch overzicht van zo'n ondergrondse warmte opslag. Onderdeel van deze opstelling was het produceren van zoveel stroom, dat ook de naaste tuinbedrijven daar profijt trekken.

Onder de eerste vluchtelingen uit Afghanistan verleende ik diensten om zich als zelfstandig marktkoopman te kunnen vestigen.

Vluchtelingen uit Sirië leerde ik fietsen, alvorens ze te begeleiden naar de arbeidsmarkt.

Dit boek schreef/publiceerde ik in 2006. Met mijn jarenlange ervaringen met allochtonen (vanaf 1964 met de eerste Turkse gastarbeiders) raakte ik tot het besef (gelijk Paul Scheffer dat eerder deed) dat de multiculturele samenleving in Nederland grotendeels is mislukt.

Al aan het begin (2014), dat er bootvluchtelingen over de Middellandse zee onze kant op kwamen maakte (en plaatste ik in onze voortuin ) dit beeld... ter nagedachtenis aan alle vluchtelingen die verdronken.

In Duitsland maakte ik recentelijk een fotoreportage over uitgeprocedeerde asielzoekers. Niet om hen nieuwe hoop te geven, wèl om een beter zicht te krijgen op de lopende asielzoekers-problematiek binnen Europa in het algemeen en Nederland in het bijzonder. Bekijk ook de berichtgeving daaromtrent op www.65pluspartijEde.nl.

Overal in Duitsland (èn Oostenrijk) tref je rondtrekkende alleenstaande vluchtelingen. Hier langs rivier de Rijn, richting Keulen.

Ook hier is het moeilijk vast te stellen wat van type daklozen of vluchtelingen hier hun tijd doden.

Als je goed kijkt ligt hier een dakloze (illegale?) asielzoeker.

Soms is het moeilijk te onderscheiden of hier een vluchteling of een notoire dakloze zit.

... dan verzuur je niet en houd je energie over om een lokale actie te ontketenen...

Neem eens kennis van een subversieve organisatie als Pegida.

Neem eens tijd voor het uitzoeken van je voorvaderen en ontdek dat je via een vrouwelijke lijn (in de stamboom van de vader) afstamt van de Friese Koning Radboud. En omdat van deze man niets tastbaars is bewaard maak je je eigen beeld van Koning 'Redbad' (779 - 818). Van deze Koning bestaat een wonderlijk verhaal, dat hij zich door een zekere bisschop Willibrord zou laten dopen, maar dat op het moment van doop dat toch maar niet deed. Terwijl hij op één been knielde vroeg hij Willibrord "Als ik als gedoopt mens na mijn dood in de hemel kom, ontmoet ik daar dan mijn voorouders ook? Nee, zei Willibrord, "Die zijn niet gedoopt en hebben daarom de hemel niet verdiend." Nou, zei Redbad, "Dan wil ik niet naar de hemel gaan en hoef ik nu ook niet gedoopt te worden!"
Als je dan de smaak te pakken hebt maak je ook nog eens een beeld van de moeder van Koning Redbad.
Mijn vergeefse poging om de Edese wedstrijd Mijn vergeefse poging om de Edese wedstrijd "Airborne Landmark Ginkelse Heide" met dit iconische ontwerp te beslissen...
Hier mijn eerste ontwerpschets met toelichting...

De Vereniging '65plus' is ook opgericht om tegenwicht te bieden tegenover de 50PLUS-partij in het algemeen en Henk Krol (een enorme 'Dikke ik') in het bijzonder.

www.Facebook.nl/65plus

Krol liep met zijn Gaykrant voorop om de Nederlandse homo te emanciperen. In grote tegenstelling hiermee worden gepensioneerde burgers in Nederland nu door hem (èn zijn  50PLUS-partij) gestigmatiseerd en in een slachtoffers rol geduwd. Krol beweert immers dat onze overheid schuldig is aan het feit dat onze bejaarden de laatste jaren in  ernstige mate op hun pensioenen zijn gekort en in toenemende mate ook nog de nodige zorg wordt onthouden.

Krol beseft hierbij niet, dat hij met zijn overdrijvingen en betutteling de gepensioneerde een rad voor ogen draait, in een (niet reële) slachtofferrol duwt en ook nog aanzet tot overconsumptie van zorg. Hoe gek kun je het maken?!

Eerlijker zou zijn, dat Krol zich zorgen zou maken over ons geboorte-overschot, dat alleen maar afneemt, waardoor er in de toekomst minder premies richting volksverzekeringen en pensioenpotten zullen gaan.

Intussen blijft Krol maar eisen, dat de huidige pensioentrekkers voor recentelijk geleden pensioenverlies  gecompenseerd moeten worden. Wat Krol daarmee beoogt is dat de pensioenen geïndexeerd moeten worden op een hoger rendement dan de fondsen (met de huidige en toekomstige basisrentes) in werkelijkheid behalen. In feite trekt Krol daarmee een zware wissel op de werkenden, die vroeg of laat daardoor geconfronteerd worden met fors hogere premies, dan wel fors lagere uitkeringen.

Helaas is Krol voor dit soort feiten nogal blind en raast hij door tegen beter weten in. Erger nog, hij parasiteert op de ontevredenheid van sommige ouderen en trekt dat op een populistische wijze door naar alle ouderen: voor een politicus een schandalig gedrag!

Let wel: volgens recent onderzoek van het Nibud gaan in 2017 alleen de ouderen met een aanvullend pensioen van zo'n 30.000 euro (of meer) per jaar er (qua koopkracht) een weinig op achteruit. Me dunkt: daarmee valt nog steeds best te leven.

===================

Volgens Krol (maar ook van Omroep Max, de SP, de PVV en de CU) krijgen bejaarden van onze overheid te weinig zorg en worden daardoor eenzaam.  Volgens Hugo Borst (en andere opinie-makers) laat de overheid de bejaarden in de verpleeghuizen in de steek. Met  meer professionele zorgverleners (> 50.000) aan het bed zou dit niet meer voorkomen.

Ook dit is niet realistisch en klopt niet met de werkelijkheid. Alsof de overheid ook verantwoordelijk kan worden gesteld voor het welzijn van de bejaarde. Beter zou zijn, dat de overheid de bureaucratie rond het bed vermindert om bejaarden onderling de ruimte te geven elkaar te steunen bij het koersen naar een levenseinde. Er zijn vitale 65plussers genoeg om hiervoor vrijwilligerswerk te verrichten. En dan ook t.b.v. eenzame bejaarden. In de vorige eeuw was dit heel gewoon. Mijn moeder zalige deed tot haar 90ste verjaardag vrijwel dagelijks vrij- willigerswerk in een nabij gelegen bejaardenhuis. Na haar 90ste kwam ze (tot aan haar dood) te wonen in een aanleunwoning en zette in die omgeving haar vrijwillige dienstverlening voort.

Henk Krol c.s. hebben aan dit soort realiteiten geen boodschap. Ook niet als uit onderzoek van de ouderenbond ANBO  blijkt dat haar leden niet alleen graag zelfstandig blijven wonen, maar daarbij ook bereid zijn om de nodige thuiszorg zelf te regelen en (deels) te bekostigen. Dezelfde ouderen kiezen bij mantelzorg graag voor een eigen oplossing: zònder overheidsbemoeienis of daarbij een beroep te moeten doen op familie of kinderen.

Let wel: Onze overheid heeft tot nu toe de AOW-uitkeringen netjes geïndexeerd. Dat de aanvullende pensioenen hun oorspronkelijke beloftes vaak niet (meer) waar kunnen maken is beslist niet de schuld van onze overheid. Daarvoor moet je bij Draghi van de ECB (met z'n lage rekenrentes) zijn en ook bij de pensioenfondsen zelf, die verzuimd hebben met hun achterban open kaart te spelen. Rendementen op aandelen en obligaties bieden namelijk zelden een garantie voor de toekomst. Neem nu het pensioenfonds van de Metaal/Elektro-sector. In 2015 had dit fonds (met circa 40 miljard euro in kas) 165.000 pensioen-trekkers, maar (daartegenover) slechts 135.000  premiebetalers. Logisch dat dit fonds enerzijds heeft moeten inkorten en anderzijds de premie bij de werkenden heeft moeten ophogen.

Voorlopige conclusie

Nadere analyse van het gedrag van veel politici en andere vertegenwoordigers van gevestigde instituties (w.o. ook veel media) doet mij concluderen dat, nu de economie weer opbloeit "veel gezagsdragers op een behoudzuchtige wijze terug vallen op oude reflexen van 'rupsjes nooit genoeg'", alsof vroeger alles beter was?!

Voor mij betekent deze conclusie ook, dat we (in deze moderne tijd, vol veranderingen) snel af moeten van zowel het rechtse als het linkse conservatisme. Het huidige kabinet Rutte heeft mij wel geleerd, dat Nederland versneld door moet gaan met het hervormen van verschillende beleidsterreinen, zoals "werk & inkomen", "onderwijs & opvoeding", "zorgmarkten", "pensioenen", "migratie & integratie", "woonmarkt & sociale huisvesting", "ontbureaucratisering", "publieke geld- & subsidie- stromen", "justitie & veiligheid", "ruimtelijke ordening", "mobiliteit", "normen & waarden",  en "belastingen".

In deze ingezonden brief van mij verwijs ik naar Jan Bouwens en Peter de Waard. Bouwens stelt dat babyboomers vooral niet mogen klagen omdat tijdens hun werkzame leven de bedrijfspensioenen enorme rendementen haalden. Rendementen waarvan we de komende jaren slechts kunnen dromen. Bouwens bewijst ook dat PVV, 50Plus en SP (met hun acties) op een asociale wijze de huidige werkenden willen laten opdraaien voor het huidige pensioengat. De Waard (bekend VK-columnist) daarentegen stelt dat het toenemende aantal pensioentrekkers (ook wel 'vergrijzing' genoemd) op termijn (zeker als het geboorteoverschot negatief blijft) tot grote uitkeringsproblemen zal leiden. Werkten in 1970 op elke gepensioneerde tien mensen, in 2040 zal dat slechts 1: 4 zijn.

Mijn hele leven lang heb ik zo nu en dan met een ingezonden brief (in uiteenlopende kranten/tijdschriften) voor reuring gezorgd. In het verleden deed ik dat vaak onder de naam van mijn vader (gestorven in 1968). Bijgaande brief (1981), waarin ik (achteraf gesproken) de heren Koot & Bie als eerste de maat nam is jaren later opgenomen in een boekpublicatie van De Volkskrant... met als predicaat "Een van de beste ingezonden brieven ooit".

Probeer van je hobby eens je werk te maken, met de verkoop van een bekend Nederlands jachtmerk en een vloot van zeewaardige zeiljachten.

Indrukwekkend zo'n serie moderne zeiljachten.

Helaas verviel daarmee wel de mogelijkheid om met het eigen gezin regelmatig op stap te gaan.

Helemaal linksboven, staande op het bordes van dit oude Friese stadhuis. Hier werd ik in die begin jaren tachtig, na een roemruchte solo-zeiltocht over zee (georganiseerd door Reid de Jong) met enkele andere deelnemers gehuldigd door de burgemeester en bevolking van Workum.

Gun je kinderen en kleinkinderen een feestje. Pro-actief zijn, ook naar je naasten, levert meer op dan als je suffig op je krent blijft zitten.

Betrek je partner bij al je pro-actieve uitstapjes, dan heb je plezier voor twee!

Neem je rol als Grootvader serieus en besteedt vooral aandacht aan de jongens.

Vaar op een zomerse dag eens met je complete gezin naar een onbewoond eiland.

Vergeet je partner niet en trek met haar er zoveel mogelijk op uit...

... zoals bij IJmuiden kijken naar binnenkomende tallships die in 2015 op weg voeren naar Sail Amsterdam...

... of kijkend naar de zeeschepen, over de Schelde op weg naar Antwerpen...

In Zuid-Europa kom je soms rare gasten tegen, zoals dit huisdier uit de camper van de buren: een nogal uit de kluiten gewassen hangbuikzwein

Doe eens gek en bedenk iets om de mensen op een verkeerd been te zetten. Zie hier een creatie van mij naast het officiële 'Lunters vrouwtje' (van Elly van den Broek, 1943) op het Nieuwe Erf in het dorpscentrum van Lunteren.

Hernieuw de aandacht voor een oude jeugdhobby en ga weer aan de slag met het bewerken van een koperen plaat.

Of knip uit een oud stuk verroest plaatstaal iets primitiefs.

Of maak het kind in je wakker en schilder erop los, zoals konstruktivisten er ooit mee begonnen, maar nu met de snelheid van een industriële lopende band. Op deze foto vier bijpassende panelen van elk 60 x 60 cm,

Eind zeventiger jaren (vorige eeuw) had ik als jonge creatieve boekproducent/uitgever veel succes met het inschakelen van oude (veelal gepensioneerde) 'afgeschreven' hoogleraren... om met hen een populaire serie 'KIJK'-boeken te produceren over uiteenlopende wetenschappelijke onderwerpen. Voor het boek 'Kijk, economie' kreeg ik in 1979 (samen met prof. Jan Pen) een wetenschapsprijs.

Voor het krijgen van die wetenschapsprijs kreeg ik van alle kanten lof toegezwaaid.

Zo was professor Pieter Muntendam in 1981 (uitgave Kijk, gezondheid) 80 jaar. Muntendam was overigens de eerste Staatssecretaris van Volksgezondheid in het eerste kabinet van Willem Drees. Muntendam voorspelde al tijdens zijn bewind dat (zònder overheidsingrijpen) de kosten voor onze nationale volksgezondheid op termijn gegarandeerd uit de klauwen zou lopen. Zijn eigen partij (PvdA) wilde hier niet van weten. Muntendam trad toen uit protest vroegtijdig af. Muntendam was ook onze eerste hoogleraar in de sociale geneeskunst.

En professor Cees den Hartog (Kijk, voeding) was in 1980 74 jaar. Den Hartog was de eerste hoogleraar in de voeding (aan de landbouw Hogeschool in Wageningen). Den Hartog vormde daarmee wereldwijd een primeur en gold mede daardoor (op het terrein van voeding) als de grootste autoriteit van zijn tijd. Als directeur van het Voorlichtingsbureau voor de Voeding bedacht hij de "schijf van vijf".

Ook voor een ander grootschalig boekenproject draaide ik mijn hand niet om. Hier betreft het een serie Kijkatlassen van alle provincies van Nederland.

Met zo'n mega boekproduktie word je ook nog wat wijzer over provinciale geschiedenis.

Loop eens (in de rol van publisher) mee met de organisatie van een Internationaal wetenschappelijk symposium.

Eind tachtiger jaren (vorige eeuw) wist ik mij (als ondernemer en als 45plusser) met mijn twee zakenpartners met succes te onderscheiden van jongere collega's in de nationale reclamebranche.

Speel voor Sinterklaas of voor Kerstman en heb lol voor twee.

Schrijf een boek over een oom die op de voorlaatste dag (14 april 1945) van de bevrijding van Heerenveen om het leven kwam in een vuurgevecht met zich terugtrekkende Luftwaffe soldaten.

Schrijf een autobiografie en proef het voordeel om het verleden (als naslagwerk voor je kinderen en kleinkinderen) in kaart te brengen.

Bezoek zo nu en dan een museum. Dit is zeer inspirerend, het vergroot je blik op de wereld en brengt je op nieuwe ideeën.

Ga darten. Het dwingt je weer uit je hoofd te rekenen... wat weer goed is om je brein jong en scherp te houden.

Verkoop je grote huis en koop een kleinere (levensloopbestendige) woning terug, dan ben je vrij van allerlei zorgen en behoud je ook op oudere leeftijd meer plezier in het bestaan.

Maak eens een buitenlandse trip met een oldtimer uit 1958.

Neem een huisdier... goed voor het eigen lichaam en geest.

Maak een excursie en bedenk daarna dat het leven (t.o.v. vroeger) nog veel heeft te bieden.

Help je kleinkinderen om een vakantiehut te bouwen.

Breng eens een bezoek aan Den Haag en probeer daar rechtstreeks kennis te nemen van alle parlementaire activiteiten daar.

Neem eens de tijd om restanten van je voorouders op te zoeken. Soms kom je dan verrassende overblijfselen tegen, zoals deze steen in het kerkje van Tjerkwerd (bij Bolsward).

Of de plek waarop een neef van een voorouder van je moeder in 1824 in Lingen (in de buurt van Osnabrück, Duitsland) iemand heeft vermoord.

Of de boerderij in Freren (dichtbij Lingen, Duitsland) waar een voorouder (via de vrouwelijke lijn) van je moeder 400 jaar geleden woonde en nazaat van dezelfde familie daar nog steeds boert.

Ontmoet eens een pelgrim in Pamplona (Spaans Baskenland), op weg naar Santiago de Compostela.

Of verras je kinderen met een bezoek op hun vakantie camping in Oostenrijk.

Verzin eens een stripverhaal waarin de vorige paus een hoofdrol speelt.

Voer eens actie om de hondenpoep op de stoep te voorkomen. Via EdeTV leverde dat een flinke besparing op aan jaarlijkse hondenbelasting.

Als 65plusser denk je soms nergens welkom te zijn als je een baantje zoekt om wat zakgeld te verdienen. Dit hoeft niet, zeker niet als het werk op afroep betreft, waar jongeren hun neus voor ophalen, zoals 'werken in de spoelkeuken van een hotel-restaurant.

Investeer in duurzaam wonen en produceer je eigen elektriciteitsbehoefte.

Stop met je dure hobbies (1).

Stop met je dure hobbies (2).

Stop met je dure hobbies (3).

Verplaats je eens in het standpunt van deze kabouter...

Of in het standpunt van deze pony...

... of in het huis op deze foto, gelegen aan het Vliet in Franeker, waarin een over-over-over-over-grootvader met zijn gezin woonde. Deze man was trekschuit schipper en verdiende veel geld om daarmee een boerderij te kopen waarop je eigen vader werd geboren.

Maak met behulp van een echo kennis met je achtste kleinkind in d'r achtste maand van haar bestaan.

Bezoek eens een Kerstmarkt in Duitsland.

Loop eens een middeleeuwse kerk binnen en laat je verrassen door een modern gebrandschilderd raam, met een ontwerp van de hand van Marc Chagall.

Een Barneveldse kip om te aaien.


Onze lieve huisgenoot Zorro, in de leeftijd van (bijna) 16 jaar, overleden op 21-12-2016. Mede door het acteren van Zorro op EdeTV ging de hondenbelasting in Ede naar beneden.



Aan deze ontwerpschets zit een ontstaansgeschiedenis vast die (van de zijde van de organiserende gemeente) vol zit met list en (ook) bedrog?.